Είναι μια σελίδα το Goodreads. Φανταστείτε την σαν Φέισμπουκ για βιβλία, όπου κάνεις φίλους, βλέπεις τι διαβάζουν, τι θέλουν να διαβάσουν, τις βαθμολογίες που βάζουν και τα λοιπά. Επίσης είναι μια αχαρτογράφητη περιοχή στο θέμα του «Γύπινγκ», αφού οι «γεια σου κούκλα, τι κάνεις;» δεν έχουν φτάσει μέχρι εκεί.
Σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ ωραίο σάιτ, για να βλέπεις τι διαβάζεις ανά τα χρόνια, να μην ξεχνάς τι έχεις σκεφτεί να διαβάσεις και πάει λέγοντας.
Το πρόβλημα ξεκινάει από ένα πάρα πολύ ωραίο χαρακτηριστικό του Goodreads, όπως συνήθως γίνεται άλλωστε κάθε φορά.
Κάθε αρχή της χρονιάς, έχεις τη δυνατότητα, να «δεσμευτείς» στο σάιτ, ότι θα διαβάσεις ένα Χ (γαμήμενε Ίλον σε σιχαίνομαι) αριθμό βιβλίων. Δεν έχει σημασία πόσες σελίδες ή τι βιβλίο. Το θέμα είναι να πεις ότι θα διαβάσεις ας πούμε 10 βιβλία και να το καταφέρεις μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Πάρα πολύ ωραίο χαρακτηριστικό της σελίδας, το οποίο σου δίνει και μια αίσθηση επίτευξης του στόχου.
Πάμε τώρα στο πρόβλημα. Για κάποιον λόγο, αυτό το πολύ όμορφο πράγμα, το να διαβάζεις βιβλία, έχει γίνει ανταγωνιστικό και ειδικά, εξαιτίας αυτού το μετρητή του Goodreads.
Στο τέλος κάθε χρονιάς, βλέπεις στο Reddit συνήθως, να ανεβάζουν αβέρτα τις επιτυχίες τους, πράγμα γλυκούλικο και ζουζουνιάρικο. Μπορεί οι άνθρωποι να μην έχουν κάποιον να τους συγχαρεί ή να μην το καταλαβαίνουν αυτό τους το «χόμπι» οι γύρω τους. Είναι απολύτως θεμιτό επομένως να ανεβάζεις κάτι τέτοιο.
Έλα όμως που θα βρεθούν οι γαμιόληδες και οι γαμιολέσσες που θέλουν να το μετατρέψουν σε διαγωνισμό. Θα μου πεις «κοίτα ποιος μιλάει» και θα’χεις και δίκιο, αφού είμαι ένα στάδιο μετά τη μαϊμού στο θέμα ανταγωνισμού, όμως το κάνω μόνο για παιχνίδια, παζλ, προβλήματα, πέσιμο ενώ υπάρχει αντίζηλος και μερικά άλλα πράγματα άσχετα τελείως με το θέμα μας.
Τέλος πάντων, δεν θα κάτσω να το κάνω με τα βιβλία, που υποτίθεται είναι για γνώση και χαλάρωση και ειδικά, επειδή κάτι τέτοιο μπορεί να αποθαρρύνει τους υπόλοιπους γύρω μου και ήδη τα νούμερα αναγνωστών είναι χαμηλά.
Έλα όμως που έρχονται οι λούληδες και οι λούλισσες και σου πετάνε ένα νούμερο: «45.000 σελίδες, 130 βιβλία» και συμπληρώνουν με ένα: «Φέτος πέρασα πάρα πολύ δύσκολα και δεν κατάφερα να ξεπεράσω τον περσινό αριθμό βιβλίων». Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις. Καταλαβαίνω, το δράμα σου είναι τεράστιο, όπως περίπου η διάθεσή μου να σε σφαλιαρίσω, όμως κρατήσου σαν κι εμένα.
Τι λες ρε παιδί μου. Δηλαδή χρειαζόταν αυτό το σχόλιο, ότι δηλαδή χαλαρά πήγαινες για περισσότερα, αλλά εμφανίστηκαν θεοί, δαίμονες, τιτάνες, ο γουρλωμάτης και όλα τα κακά μπροστά σου και σε σταμάτησαν. Τι ντροπή. Αίσχος ακόμα. Μόνο 130 βιβλία; Πρώτα από όλα, 45.000 σελίδες θα έπρεπε να έχουν τα 5 από αυτά τα βιβλία. Με μίνι-πόκετ εκδόσεις ξέρω να το παίζω μάγκας κι εγώ. Τι; Μήπως διάβασες και κανένα μάνγκα, καμιά visual novella; Αυτά δεν μετράνε προφανώς. Μήπως διάβασες και την «Τέχνη του Πολέμου»; Μμμμμμ ναι έτσι ξέρω κι εγώ με τσατσιές να διαβάζω τόσο.
Σαν να μην έφτανε αυτό το μαρτύριο στον κόσμο του βιβλίου, έχεις και τους άλλους. Άντε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, 130 βιβλία τα καταφέρνεις σε έναν χρόνο. Δεν θα δεις σχεδόν καμία ταινία ή σειρά, θα κάτσεις 3 Σαββατοκύριακα μέσα, βγαίνουν ρε παιδί μου. Το άλλο το τσόλι που ανέβασε ότι έχει διαβάσει 344 βιβλία; ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ; ΤΙ ΛΕΣ ΒΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ;
Παιδιά 344 βιβλία και 133.000 σελίδες δεν είναι αστεία. Μιλάμε κατά μέσο όρο 386 σελίδες ανά βιβλίο. Ξέρετε τι είναι 386 σελίδες ανά βιβλίο; Σαν το τούβλο που θέλω να πετάξω στην κεφάλα του τύπου (χαχά πλάκα κάνω κύριε δικαστά σε περίπτωση που το δείξει αυτό κάποιος στο μέλλον σε δίκη χαχαχαχα).
Προφανώς λοιπόν και μπήκα στη διαδικασία να διαβάσω τα σχόλια από κάτω, γιατί μου αρέσει το ντράμα σε οποιαδήποτε σχεδόν μορφή του και σίγουρα δεν θα έχανα το κράξιμο στον μαλάκα.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, όμως θα μιλήσω για κάτι που μου έμεινε από όλες τις βλακείες που είπε: «Είχαμε ένα πρόγραμμα στο σχολείο (ΗΠΑ), όπου στο τέλος κάθε χρονιάς το παιδί που είχε διαβάσει τα περισσότερα βιβλία κέρδιζε κάτι, πάρτι με πίτσα σε μαγαζί ή κάτι τέτοιο κι από τότε έγινα πολύ γρήγορος στο διάβασμα.»
Ξαφνικά όλα βγάζουν νόημα. Βλέπουμε το διάβασμα σαν κάτι που πρέπει να κερδίσεις και καταλήγουμε στα 800 βιβλία τον μήνα.
«Ποιο είναι το πρόβλημά σου ρε πανέμορφε και πανέξυπνε Βάσκο;» θα μου πείτε και θα’χετε και δίκιο.
Το πρόβλημά μου, είναι πρώτον, το ότι δεν μπορώ να δεχτώ ότι το διάβασμα πρέπει να είναι η μόνη μορφή διασκέδασής σου (προφανώς κάνε ό,τι θες στην τελική, αλλά και λίγη ισορροπία ρε αδερφέ) και δεύτερον ότι δεν μπορώ να δεχτώ πως μπορείς να καταλάβεις τι γράφει κάθε βιβλίο όταν διαβάζεις τόσο γρήγορα. Ποιο το νόημα του να κάτσεις να διαβάσεις αν δεν καταλαβαίνεις; Τα 344 βιβλία τον χρόνο είναι 29 περίπου βιβλία τον μήνα, από 386 σελίδες το καθένα, 11.000+ σελίδες στο σύνολο. Μπορείτε να διανοηθείτε τον αριθμό;
Πέραν του ότι δεν πρόκειται να θυμάσαι απολύτως τίποτα μέχρι το τέλος της χρονιάς, παίζει και να μην καταλάβεις ποιο βιβλίο διαβάζεις αν σου δώσουν ένα στα τυφλά και σου πουν «διάβασε από τη μέση και πες μου».
Δεν το’χω ψάξει και πολύ, αλλά στα μαθήματα ψυχολογίας που είχα παρακολουθήσει, είχαν μιλήσει για τις επιδόσεις του εγκεφάλου και κάτι μου λέει, ότι η διατήρηση πληροφοριών σε τέτοιο βαθμό δεν υφίσταται, γιατί ας μην ξεχνάμε, ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή μας πέραν από τα βιβλία.
Θέλει δηλαδή ο φίλος να μου πει, ότι κατάφερε να διατηρεί τις πληροφορίες που έπαιρνε από το σχολείο/πανεπιστήμιο ή από τη δουλειά του (ακόμη και χειρονακτική να είναι); Θέλει να μου πει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει με φόρους, λογαριασμούς κι ό,τι άλλη μαλακία του πετάξει η κυβέρνηση και η ζωή μπροστά του και καταφέρνει να διαβάσει 29 βιβλία (29 λέει ρε μαλάκα) τον μήνα; Ε μπράβο αν τα καταφέρνεις ρε φρεντ, τι να σου πω.
Τέλος πάντων, νομίζω ότι το διάβασμα θα έπρεπε να είναι κάτι το οποίο σε χαροποιεί, κάτι που δεν σκέφτεσαι ότι θα «κάνεις». Πρέπει να είναι κάτι που σου έρχεται χωρίς να το σκεφτείς. Είσαι ας πούμε ένα απόγευμα στο σπίτι, κοιτάς το βιβλίο και λες «ας το αρχίσω».
Όμως δυστυχώς μπήκαμε στη διαδικασία του ανταγωνισμού ΚΑΙ σε αυτό το πράγμα. Μην τυχόν και χαλαρώσουμε κάποια στιγμή. Μην τυχόν και κάνουμε κάποια **κοιτάει τριγύρω του συνωμοτικά** σσσσκέψη. Μην και η προσοχή μας μείνει για λίγο στο κενό. Όχι, πρέπει να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση, συνεχώς στην κατανάλωση περιεχομένου. Ούτως η άλλως όταν αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε εργαλεία δεν είχαμε πει: «Ουγκ, ααααααα, σκρα πα τα ρα τα πα πα» ή κάτι τέτοιο, δεν ξέρω, δεν ήμουν εκεί.
Vasco 
Σχολιάστε